Boekbespreking van de leeskring Marken Titel boek: Wees onzichtbaar Auteur: Isik, Murat Verslag gemaakt door Anita Kenbeek Zwaar verhaal, lichtvoetig verteld. De meeste van de 10 lezers vonden het een mooi en indrukwekkend verhaal. Het is met iets meer dan 600 pagina’s een dik boek, maar het verhaal leest makkelijk. Het verhaal wordt verteld vanuit Metin en beslaat zijn leven vanaf het moment dat hij in Nederland aankomt tot aan zijn studietijd. Het geeft een beeld van de problemen die migrantengezinnen ondervinden na hun komst in Nederland, mn. de eenzaamheid door het gemis van familie en vrienden. Maar eigenlijk is het toch meer een universeel verhaal over opgroeien in een gezin met een onvoorspelbare ouder. Metin, zijn zus en hun moeder weten zich ondanks vader toch goed staande te houden en alle drie hun eigen weg te vinden. Metin probeert wel ook positieve kanten van vader te zien, al valt dat meestal niet mee. Soms zijn er momenten dat het een normaal gezin lijkt, maar altijd met de dreiging dat dat elk moment kan omslaan. Citaat: “Veel later dan goed voor mij was, zag ik dat hij (vader) niet alleen verantwoordelijk was voor de continue onrust in ons leven, maar dat hij bovenal voor een constant gevoel van onveiligheid had gezorgd”. Op de basisschool heeft Metin een onbezorgde tijd, met veel vriendjes. Op het voortgezet onderwijs verandert dat. Hij wordt meedogenloos gepest. Ook gepest worden op school is een universeel gegeven en komt onder alle bevolkingsgroepen voor. Vaak lees je wat hoofdpersoon Metin denkt: wat hij het liefst zou willen doen in een benarde situatie. En dan handelt hij toch weer als het timide kind dat hij is. Die fantasieën zijn vaak humoristisch en met veel zelfreflectie beschreven. Het boek geeft via de persoon van meneer Rolf een mooi beeld van de geschiedenis van de Bijlmer (de optimistische start en de teloorgang). Mooi gevonden, om dat voor een spreekbeurt van Metin aan de orde te laten komen. Al eerder lazen we Verloren grond, ook geschreven door Murat Isik. In Wees onzichtbaar staan ook wel overeenkomsten, zoals het Zaza-zijn (bevolkingsgroep in het oosten van Turkije), de grootouders die een moeizaam leven op het platteland leidden en later in de grote stad terecht kwamen. Al heten de hoofdfiguren anders, je zou het kunnen interpreteren als de beschrijving van de jeugd van de vader van Metin. Beide boeken bevatten veel autobiografische elementen, dus die vergelijking ligt voor de hand.